Wie bedacht ‘Morse’ ?
Het begon allemaal met Carl Friedrich Gauß en Wilhelm Weber, die in 1833 kans zagen om met korte en lange elektrische pulsen berichten via een kilometer lange draad over te brengen.
Enkele jaren later weet Samuel Morse, geassisteerd door Alfred Vail, dit in een bruikbare draadtelegrafie om te zetten.
De ontvangen signalen werden op een papierstrook afgedrukt en daarna door een ’telegrafist’ in klare taal vertaald.
Op het gehoor opnemen kwam pas jaren later.
Het gecompliceerde Morse/Vail-systeem (tekens met verschil in lengte, samengestelde tekens en 5 verschillende pauzes) was moeilijk te leren en gaf aanleiding tot fouten.
In 1848 brengt Friedrich Clemens Gerke dat terug tot slechts twee tekens:
één kort en één (3x zo) lang.
Daarnaast werden ook de tekens en de woordafstanden vastgelegd en kregen de cijfers een systematische opbouw.
Zijn omgezette Morse-alfabet werd al snel door veel Europese telegrafiestations overgenomen en in 1865 tot de Europese standaard verheven.
Het werd aangeduid met “Continental Morse” (als tegenhanger van het “American Morse”), maar kreeg door het wijdverbreide gebruik al snel de naam “International Morse”.
Tijdens de Radiotelegrafische Conventie in Londen 1912 besluit men dat voor het overbrengen van ‘radiogrammen’ de Internationale Morse Code moet worden gebruikt.
En met dat kort–lang van Herr Gerke doen wij (amateurs) het vandaag de dag nog steeds!
